gördükçe gözlerim
işittikçe kulaklarım
yüzlerdeki masum bakışlara,
asılı kaldıkça yüreğim
intiharları özlüyorum
intiharları kuşanmayı...
bataklıkta açan
kimsesiz nilüfer onlar,
sahipsiz çocuklarımız...
bitimsiz,
gözlerinde koca bir dünya gizli...
hapsettiğimiz cam fanus’ta
ruhlarımız çürürken,
beyaz yalanlar giydiriyoruz
siyah gecelerimize...
nilüferlere inat,
düşüncesiz tüketiyoruz
geleceğimizi,
ne varsa bize dair...
yüzümüz yok yarınlara,
uykularımız sahipsiz...
ağlamaktan çoktan vazgeçtim...
benden,
sabahı olmayan geceden...
sadece,
intiharları özlüyorum
intiharları kuşanmayı
sabahlara...
Kayıt Tarihi : 8.4.2010 00:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Geleceğimizin çocukların'a...
