İçimin intihar koğuşlarında boynuma takılı urgansın,beni sana bırakıp öldürmeyen belkide ayaklarımın altındaki umutların yükselişidir...elimi uzatsam çıkarıp atacağım seni boynumdan ama yar elinden ölüm korkusu bile tebessüm oluyor dudaklarımda...Ömrümün en afilli delikanlısı,en güzel sözlerin anlamsız yalancısı,içimi sızlatan gönül sancısı...
Sesim geliyormu kulağına; ben seni boynuma sarıp uyuyorum her gece ve fısıldıyorum,bugünmü çekeceksin ayaklarımın altından umutlarımı,bugünmü bitecek ayışığından gün ışığına attığım voltaların zamansız tükenişi diye.Hangi tükenmeyen gecenin karanlığında yada hangi gündüzün gözüme vurmayan gün ışığında? ? ?
Fatıma ArslantaşKayıt Tarihi : 18.7.2006 23:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!