Her gece gözyaşı çekmekten bıktım
Bana yakın olup ben den kaçman dan
Gördüğün de yolunu çevirmen den bıktım
Sebebsiz gidişin den
Sana hiç bişey yapamadan gitmenden
Kalbimin acısını dindiremediğim den bıktım
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
böyle bir sevgilinin yanındayken yaşanilan yalnızlık ölümle eşdeğerdir. şü an yaşadığın yalnızlık (o olmadan) asla yalnızlık değildir.o yokken yanında istediğin gibi giydirebilirsin.kur hayalini seni sevsin.gurur yapıyorsan kimse görmez yastığın var sarılıp gözyaşını dökersin...o olsaydı yanında muhtemelen alay ederdi...onsuzluk asla intiharın olmamalı ...yalnızlığı şiirine meze yapmak gerekirken yakışır mı şaire intiharı düşünmek..gerçek bir intiharı hissetmek istiyorsan benim' bir intihar notu'nu 'lütfen oku.şiirin son derece akıcı olmuş konu bütünlüğü içerisine her mısra yokluğu anlatıyor ama ben şiirde savaşan bir gururda devreye girsin isterdim
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta