Kocaman bir yürek taşıyorum sanırdım bağrımda,
Ne yar var köyümde, nede yürekte kısmet.
Bense şehrin en kalabalık mahallesinde yaşıyorum,
Arkadaşımı arıyorum telefonla, yüz vermiyor,
Dizi seyrediyormuş plazma televizyonda,
Teknoloji çok gelişti ama bir dizi kadar değerim olmamış,
Anlamıyorum.
Gittiğin günden beri yorgun, bedenimde aynı bildik mücadele,
Haberin olsun benden istiyorum veya duyman gereken son bir iki kelime,
Kumanda elimde zaplıyorum ha bire, kanalın birinde türkülü gece,
Yok işte yok bu gecede yok, intiharım haber bültenlerinde.
Ankara, 26/11/2006
İbrahim İmerKayıt Tarihi : 28.12.2006 15:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Köyden kente göç teknolojik ve yozlaşma işte bütün hikaye.
![İbrahim İmer](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/12/28/intiharim-2.jpg)
kutlarım
namık cem
Yok işte yok bu gecede yok, intiharım haber bültenlerinde. ...kutlarım seni şair..şiiri okumak güzeldi...
Anlamlı ve düşündürücü.
Tekrar tekrar okumak zorunda bıraktı şu intihar sözcüğü!
Anladım ki, hüznün ve burukluğun acı sesleri bunlar.
Şiir bütünüyle etkileyici.
Sevgilerimle...
Nafi Çelik
TÜM YORUMLAR (23)