İntihar ve Ölüm Şiiri - Selim Temiz

Tek umut kalmamış bende
Sözün bittiği o yerdeyim
Canım bile acımaz olmuş
Yeni farkına vardım bunun
Ölüm ile kucaklaşmam gerek.

Manası kalmamış tüm sözlerin
Bakışları donuk olmuş gözlerin
Duyuyorum yaklaşan ölümü
Çok acı, yaşamın bu son bölümü.

Çocukluk yıllarımı düşündüm
Tam yarım asır geride kalmış
Ruhuma ilaçtı düşündüğüm o an
İntihar etmek en keskin ilaç oldu.

Zaman aktıkça yakıyor ruhumu
Zehir idi sanki yaşamın her anı
Anılarıma baktım; alnım çok açıktı
Dostlara baktım; çok kaypaktı
Ölümden gayri yok artık başka çözüm.

Tüm sorunların çözümü topraktır
Selimler, toprağa düşen yapraktır
'Cahilce ölmüş! ' desin duyarsızlar
Sanki ölmeyecek mi, kara aydınlar! ..

Gözleri kapalı gidiyorum toğrağa
Aydınlarınsa gözü arkada kalacak
Dünya üzerinde kalacak aydınların
'Affet ne olursun, benim canım annem! ..'