Ölü arzunun vârisidir huzur,
Ya bolluk öldürdü karabatağı
Mutlu bir saatte, veya uyku veya ölüm
Boğdu onu hülyalı suların derininde,
O ateşin külleridir huzur,
O kralın vârisidir, o gezinin hanıdır.
En sonudur ve en iyisidir ve amaçtır bu: öldük
Öyle sıkışık ki kıskanırsın bizleri
Ve batmakta hor görüden korkan gözkapakları.
En şiriniydi ölüm günü selâmları.
Bırak kükresin borazanlar biri öldüğünde
Ve havai fişekler uçsun, bulmuştur insan talihini.
Gene de bu şekilde uzun ve acıklı
Açlıkta, bir parmak bile kaldıramazsın
Koparmak için ham meyveyi ve karanlıktan önce
Emekleyerek yetirmeye: hayat kırdı on kamçıyı
Sırtımda, kırdı inancımı, çaldı umudumu,
Cesaret anlaşmasını bozmadan önce.
Robinson Jeffers (1887-1962, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 27.2.2009 09:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Suicide's Stone by Robinson Jeffers Peace is the heir of dead desire, Whether abundance killed the cormorant In a happy hour, or sleep or death Drowned him deep in dreamy waters, Peace is the ashes of that fire, The heir of that king, the inn of that journey. This last and best and goal: we dead Hold it so tight you are envious of us And fear under sunk lids contempt. Death-day greetings are the sweetest. Let trumpets roar when a man dies And rockets fly up, he has found his fortune. Yet hungering long and pitiably That way, you shall not reach a finger To pluck it unripe and before dark Creep to cover: life broke ten whipstocks Over my back, broke faith, stole hope, Before I denounced the covenant of courage.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!