İntihar Sebebi Şiiri - Güven Sert

bir yıldızım vardı bir zamanlar,
benimdi.
benim olan tek şeydi.
kimseye görünmezdi bana göründüğü gibi.
herşeyimdi
ve bedeli hiçbirşeydi,
hiç-bir-şey...

ona bakar hayal kurardım,
düşünür yazardım,
tüm önemli kararlarımda fikrini alırdım.

uyumadım bir kez bile
yıldızıma iyi geceler demeden,
onsuz gecelerimde
uyuyamazdımda zaten.

sevdim mi sever
üzüldüm mü üzülür,
ağladığım gecelerde
gözyaşlarımız yastığımda sevişirdi.
sırdaşımdı.

çoğu geceler onunla samanyolundaki
-hani o hepimizin bildiği-
köhne rum meyhanelerinden birinde
kafaları çekerdik dünyaya karşı.
iyi içerdik ikimizde
ve güzelliklerden bahsederdik hep, içince.

dostumdu.
tek bedene sığan
iki kişilik bir kalabalığı paylaştık,
o lanet zamanlar hiç gelmez sandık,
ayrılığın suratımıza çarpıldığı gece
sudan çıkmış iki balıktık.

gerçeği kabullendiğimiz o gece,
yine samanyolundaki köhne meyhanelerden birinde
alkole vurduk kendimizi.

tek kelimesiz konuştuk, konuştuk, konuştuk.
içtik.
kırmadığımız rekor, geçmediğimiz sınır kalmadı,
çok sonra kendimizden geçtik, son sınırda.
hesabı kimse ödemedi,
hem zaten hesabın bedeli herşeydi,
her-şey.

günertesi ayıldığımda
yoktu yanımda yıldızım,
bir bendim varsam var olan
bir de intihar sebebi yalnızlığım.