İntihar Şahidi Aynalar Şiiri - Ali Atlamaz

çalınmış yarınlar gördüm
intihar şahidi aynalarda
çalınmış yarınlar
geride bırakılan mektuplarda
üç cümlecikle
sıradan bir hayatı anlatan
“her şeyin tek sorumlusu benim”
“tutunamadım”
“olmadı, yapamadım”
her satırda bir şey
bir satırda her şey

çalınmış yarınlar gördüm
ihanete adanmış ela gözlerde
onlar acıyan bakışların sahibi
küçümseyen kahkahalar da onların
hem kalmayacaktır
ruhunda çirkin olanların
ne güzelliği ne de estetiği
onlar ki
kör kurşunlarla dolu
fahişe duyguların tetiği

çalınmış yarınlar gördüm
intihar şahidi aynalarda
sadakati unutmuş ruhlarda
eskitilmemiş yeminlerde

çalınmış yarınlar gördüm
isyandaki düşlerde
sorgusuz sualsiz
tutuklanmış hayallerde
ah! kollarının arasında
can verdiğim hakikat:
“her gelen mutlaka gider”
hani nerede güz gülleri
nerede ilk sevgililer
nerede karşılıksız sevgilere liyakat
nerede zalime üzengi öptüren yiğitler
nerede her dinleyişimizde
aşkımızı bulduğumuz o şarkı
nerede, nerede...
hepsi anılarda
hepsi çalınmış yarınlarda

çalınmış yarınlar gördüm
intihar şahidi aynalarda
aynada yalnız başına oturan şu adamda
dedim ona:
“ben yokum arkadaş
bundan sonrasında”
ben ne dediysem tekrar etti
dedim: açık olsun yolun
dedi: açık olsun yolun
dedim: benim işim bu gece biter
o da aynısını dedi,
beklemeden
tereddüt etmeden
bitti onunla konuşmamız
ve son kez
açtım anı defterimi
belki bir kaç satır düşerim diye
gerek yoktu
öyle üç beş cümleye
her şey tek cümle
“vasiyetim de mirasım da aynalarda”
dedim ya
benim işim bu gece biter
titremeden bir el
tüm kararlılığıyla
çalınmış yarınların intikamına
tetiği çeker
işte o zaman
benimle birlikte
şiirlerim de
öykülerim de
çalınmış yarınlarıma şahit
aynadaki şu adam da
intihar eder...

oysa
tutunamaz mıydım
olmaz mıydı,
yapamaz mıydım
başlayamaz mıydım yeniden
hem bir daha
can bulamaz mıydım
yedi can bulduğum
sevgili dudağında
düşünürken bunları
bir el silah patladı
terk edilen kentin
en ıssız sokağında…

beşiktaş
2007