İntihar nöbetinde Şiiri - Levent Karakaş

İntihar nöbetinde
Kulaklarımda felaket bir uğultu,delirmekteyim..
Kafamın içi karman çorman,dağılmış,darmadağınık.
Herşey sussun! .
ne olur durun! ! ! !
İntihar nöbetinde aşkım..........yastayım..
Galiba ölüyorum! ! ! ! ! ! .....
gecenin bir yarısı.
ve ben seninle başbaşayım..
Balkondan sokak köpeklerini seyrediyorum.
Sonra tek tek lambalar sönüyor,
Gece en derin sessizliğinin,
Karanlık elbisesini giyiniyor.
İşte diyorum gecenin en sevdiğim anı,
Her şey etraf sükunette.
Bir sokak köpekleri,
Bir ben;
Birde ay,belli belirsiz yıldızlar şahit...
Birden içim alev alev yanmaya başlıyor.
Yine sen canı sağolsıcası,
Yine sen,geldin apansız...
Yaptın yapacağını yine,girdin hoyratça beynime.
Hiç çıkmamıştın ki zaten
Yaşlar süzülüyor yanağımdan tutamıyorum,affet...
Gecenin en derin sessizlik demindeyim.
Gel; .....!
Gelde gör saçma sapan hasretinin sancısını...
Güzel gözlerle sende bak içki demindeki sana.
Yada boşver! gelme.....! !
Görme intihar nöbetindeki bu acı hayatımı...
Öyle girmişimki sensizliğin hücresine,
Ölüm prangaları takmışım boynuma,gör işte.
Sensizliğin acısı yine seni,kızıl kor yaptı içimde....
Bitiyor,kahır dolu aşkım intihar nöbetinde....
Hadi at kendini nöbet bitti...
Çık tenimden git! ! !
Bırak beni ebedi istirahate gideyim! ! ! ! .......
Parmaklarım tutamıyor titremekten kadehimi.
Şafak umutsuz kapkara.bulanık, yorgun kafam..
Ben tökezledim hayat! ! pes...
Bir sıfır mağlubum,sana..
Sokaktaki köpek kadar korunmasız,şaşkın ve çaresizim...
Yağmur başladı..
Hadi sil süpür beni kum gibi...
Lütfen.....! ! ! !
Sevdan yaksın bedenimi..rabbim ne olur...
Hadi yağmur,hadi,
Kucak açmışken ebediyete, yık geç mabedimi.
Yıka beni hocaya iş kalmasın.
Sil süpür ne varsa kum gibi,göm karanlığa....
Biliyormusun? adapazarı bu anlarımda berbat oluyorum ben..
Sevmiyorum seni eyy dünyanın en güzel şehri! ! ! ! ! ! !
Onu sende sevdim seninlede bitiyor,tende herşey gidiyor..
Ona dair ne varsa,acımda,sevdamda,yarınımda,
Yok olmakta bir hayat,çaresizce intihar nöbetinde.......