İntihar mı Zafer mi? Şiiri - Zafer Ateş

Çözemiyorum
Bir ip dolanıyor zihnimde
Hayat denen şu dünyanın geriliğinde
Çözemiyorum
Boş duvarlar gibi gözlerim
Boş boş,boş dünyayı izledim.
Anlamlandıramıyorum
Bana bakıyor koca binalar
Nedenini bilmiyorum
Sanki beni suçluyorlar seziyorum
Sanki bana Düşmanlar hissediyorum

Nedir koca günahım derdin ne
Ulu dağ mı olmak istersin
Sen sanıyorsun ki bu ulu kocalıktır
Ululuk yalnızlıktır kutlum
Tepedeki ağaca yöneldi
Şu ağaç benden daha Ulu mudur dedi
Depremde yıkılmaz dedim.
Şu eğilen çiçek benden ulu mudur dedi.
O da yıkılmaz, ama yalnız değildir dedim
Yetişemiyor bu dünya
Yavaş döndüğünü görüyorum
Acaba ben mi hızlı düşünüyorum
Hatıralar işkence ediyor zihnime
Dikilmişler karşıma üzlerime doğru yürüyorlar
Kaçsam kaçamıyorum, kapatsam gözlerimi hala görüyorum.
Birisi kanlı bıçaklı birisi gözü yaşlı
Derin bir nefes alıyorum savaşın ortasında
Nefes verirken kayboluyor bütün muharebenın karalığında
Geriye dönüp bir baktığımda sadece benim gözyaşlı
Gözyaşlarım güçlü bir asitmiş gibi kalbim eritiyor
Herkese gücüm yetiyor Bir kendime yetmiyor.
Insanlardan kaçsan da bazen yaşamıyorum kendimden
Acaba sıksam kafasına bir tane
Bu intihar mı bu zafer mı?