İntihar Meleği Şiiri - Galip Uçar

Bu gece son gece
Yarınım yok diye
Masayı dağıttım
Kendimi unuttum

Kadere karşı hep
Kavgaya hazırdım
Giyindim nefreti
Kartları dağıttım

Kapıyı kapattım
Ardıma bakmadım
Kim ne derse desin
Yoluma hazırdım

Son yudumu aldım
Gözümü kapattım
Asfaltlar benimdi
Kontagımı açtım

Şimşekler çaktırdım
Koasu yaşattım
Mermi gibi gidip
Şehirlere daldım

Karanlık sokaklar
Kirlenmiş suratlar
Tüm gözlere bakıp
Nefretimi saçtım

Huysuz kedi gibi
tırnağı çıkarttım
Saldırmaya hazır
Saatli bombaydım

Bileyip hırsımı
Derinleri açtım
Geceyi giyinip
İntikamı aldım

Yoktun yoktun yoktun yoktun
Ben yalnızdım
Sen hic yoktun
Iki teker üste
Yolları ben vurdum
İçinde kayboldum
Sen hiç yoktun

Gecenin sonunda
Bir köşede durdum
Hayatın son günü
Bu mu diye sordum

Ağladım hırsımdan
Duvarlara vurdum
Elimdeki kandan
Hırsımı soğuttum

Geriye bakınca
Hayata çok boştum
Ne kadar yaşarsam
O kadar yorgundum

Kullanıp atıldım
Yerlere hep saçıldım
Karanlık rüyada
Korkak kahramandım

Arka mahallenin
Dipsiz kuyusuna
Sessizce atılmış
Bağlı bir çuvaldım

Oturdum düşündüm
Çaresiz güçsüzdüm
Adından bir başka
Kalmayan öksüzdüm

Açınca kontağı
Yollar benim dedim
Ezdim karanlığı
Intihar çiçeğiydim

Bitirdim her şeyi
Kapattım defteri
Artık ne sen vardın
Ne intihar meleğim

Yoktun yoktun yoktun yoktun
Ben yalnızdım
Sen hic yoktun
Iki teker üste
Yolları ben vurdum
İçinde kayboldum
Sen hiç yoktun