İntihar Mektupları 4 Şiiri - Yavuz Doğan

IV.) Hüznün Ve Hali…

- Yelkovan hicap duyarken zamanın gülmemesinden
Sevda değil kurşun yağdı cananın gül memesinden…-

Vakit tamam, durdu takvim; gidiyorum güne bakıp
Gidiyorum bir denizden suskun bir ırmağa akıp.
Gidiyorum, hükümsüzüm; gel geri al mirasını
Gel, geri al hayalleri; geri al ihtirasını.
Gidiyorum iki gözüm, gidiyorum eksilerek
Gidiyorum, karanlığın gölgelerini silerek.

Sabahsız bir karanlığa sürgün edildim, hoşçakal
Ey yâr! Kilitsiz kapına sürgün edildim, hoşçakal.
Belki hüznüm, gölgesiyle bir meçhûle sürür beni
Belki loş bir meyhanede bir sarhoş öksürür beni.
Sürür hüznüm ardı sıra, sürür hüznümü bir nara
Sürür ömrüm yarınını isimsiz bir intihara.

Bakıp, baktığın her yerin nuruna bir ömür deyip
Bakıp, gördüğüm her şeyin varlığına şükreyleyip,
Gidiyorum işte canan, söndür bütün ışıkları
Gidiyorum, kuytularda avutarak âşıkları.
Gidiyorum, gidişimin anlamından çok uzağa
Gidiyorum, bir uçurum kenarından; bir tuzağa.

Ne çıkar ki kırılmışsa hayallerim bin yerinden
Ne çıkar ki vurulmuşsa hülyalarım en derinden?
Nasıl olsa biri çıkar, gidişimi dert sayarak
Biri çıkar anlayacak, gidişimi kutsayarak.
Oysa bilmiyorsun canan, nereye kadar bu gidiş
Bilmiyorsun, hangi ana isyanımdır bu terk ediş.

Bilmiyorsun sen de hâlâ, bu gidiş tek miracımdır
Bu gidiş deva bilmeyen gönlüme tek ilacımdır.
Keman hüznü fısıldarken yorgun sevdalar faslında
Bilmiyorsun, bilmeyişin mutluluğundur aslında.
Ve ben gidiyorum canan, gidiyorum; affet beni
Gidiyorum, sol cebime miras bırakıp buseni…/

11.06.2009

Beylikdüzü