İntihar Mektubum Şiiri - Gülten Nazlı

Bu bir veda değil,
Bir iç çekişin satırlara dökülmüş hâli.
Ne gitmeyi seçtim, ne kalmayı bildim,
Sadece yoruldum — hepsi bu.

Gözlerimde donmuş bir çocukluk var,
Kimseye anlatamadığım bir sessizlik.
Sözlerim hep kenarda kaldı,
Gürültülü dünyanızda fısıltıydım.

Bir "iyi misin?" geciktiğinde bazen,
Bir omuz eksikti yağmurlarımda.
Beni öldüren karanlık değil,
Görülmeden geçmekti kalabalıklarda.

Bu bir suçlama değil,
Kimseye kızgın değilim artık.
Sadece içimde bir boşluk vardı,
Ve ben onu hiç dolduramadım.

Yine de…
Bu mektup sana ulaşsın diye yazılmadı,
Belki de bana,
Kendime son kez dokunmak için…

Ve belki bir gün biri okur da,
Anlar;
Sessiz kalanların da hikâyesi vardır
Görünmeyen harflerle yazılan…