İntihar Mektubu Şiiri - Muhammed Enes Akçay

Ya bu çağı kendime uyduramadım,ya da kendimi bu çağa.
Sığamadım bana biçtikleri şu kılıfa.
Bu bir tek benim suçum mu?
Terzinin hiç mi suçu yok?
Peki ya kabul edememem bana biçilen bu kılıfı, çağın hangi hastalığı bu?

Yapamıyorum.
Denedim.
Belki de hiç yapamadım.
Aslında, hiç de yapacağımı sanmıyorum.

Yürüdüm.
Çok yürüdüm.

Yürüdüm de koşar adım, bu yokuş nereye çıkar?
Koştum olduğu kadar da, bu yarış nereye kadar?
Neyin yarışı bu? Varış nereye?
Milyarlar aç yatarken bizdeki bu tok yatma hastalığı da ne?
Köpek bile paylaşırken ekmeğini, it kadar olamamamıza sebep olan günahımız ne?

Ne sahi, yardımcı olun.
Neydi günahı insanoğlunun?
Ateş dolasıca karnını doyurdu çala çırpa.
Peki ya sevabı neydi?
Hırsız demesinler diye kesip dağıttığı koyun mu geçirecek onu kıldan ince köprüden?

İçinizi rahatlatamazsınız.
Ben var olduğum sürece rahat olamazsınız, rahatsız olacaksınız.
Razı değilim çağınızdan.
Menfaat de dilenmiyorum şu köhne, hastalıklı bağınızdan.
Her şey sizin olsun.
Şan, şöhret, koltuk, para.
Tapınıp durduğunuz her ne varsa sizin olsun.
Hatta siz burada kalın, gelmeyin öteye.
Dünyanın malı dünyanın olsun.

Epeydir sıkıntıyı kendimde arıyordum,
Sonunda bulduğumu sanıyorum.

Bana altın tepside sunduklarınızı kabul edecek kadar yitirmedim benliğimi.
Kabul edemiyorum.
Etmiyorum kabul.
Siz kabullenin.
Bu aşağılık yeri benimle paylaşan sizlersiniz, her ne kadar layık olmasanız da,
Bu çağı benimle paylaşan sizlersiniz.
Kabul eden sizden olsun.
Hırsız olsun, arsız olsun, soysuz olsun, kansız olsun.