İntihar lehçesi Şiiri - Mehmet Sani Özel

Ölüm girmesin, diyemi?
Diken ektik biz, koynumuza
Kollarını çoktan sarmış, kader vaktin
Uzat cesaretini, koy başını
Koy şu fukara omuza..,

Kocaman bir gülümseme
Gamzelerin havlesini mahmuzlamış
Gül gibi özlemlerimde, diken bahçesi
Güneşi soyunduğunda, aşk bilmece
Bana çok tanıdık gelir nafile
Ve kanımı donduran.,
İntihar lehçesi..,

Duyuyor muyum, (sen) bil?
Kuşlar Huda ile hasbıhal etmekte
Yusuf’un yükü., Zahire dolu zembil
Benimkisi ekmek için., Boş bir tekne
Bu çile sence, Züleyha’dan mıdır? ..
Yakup Bünyamin’e demişmidir!
Toprak, çoraksa sakın ekme..,

Üşüdüğümde üzerimi örtmeli.,
Zemheriyle bedenleşmeliyim belkide
Ne kadar aceleciysem, öpmek için şefkatli eli
Göremem., Yanaklarında filizlenen terki
İntikam heyulası gibi, bu esmeler
Tanıyorum; Yüzümü eksilten.,
Rüzgarın adı sam yeli..,

Çok görene pervasızlık!
Alıp başımı rivayetlere çöreklenişim
Çöl denilen sensizlik değil mi? Bilirim zordur
Misaller çoğaldıkça, visalde acayipleşişim
San ki, hatırı sayılır içtimalara
Taze bir yoldur..,

Hem-pa, hem-paye.,
Sen değil misin? O yufka yüreğe.,
Deniz görmüş edasıyla, üryan giriveren
Keşke demiş olsaydım; Kurudur dallarım.,
Üşengeçliğim vefasız sevdalara, kırılır evren
Kırk yıldır hamakta, bu umudu sallarım
Su kattığın nehirlere, sınır kıyılarım
Güldüğün zamanlar çiçekler açar
Gül ve hiç çekinme., Bana.,
Yeni ayrılıklar doldur..,
...

06.02.2007