İntihar Kokulu Kelimeler

Sürralist bir tabloda
Şehirler kurarım kelimelerden
Okyanusların abisleinde
Deniz kızlarının saçları tutuşur
Yakamozlanır deniz.
Ben ise sararım tütün niyetine gözlerimi
Hınçla çekerim içime
Yansın genzim de dindirsin diye acılarımı...
Her gece çarmığa gerilirim
Perseidenin altında
Aşıklar dilek tutar
Ben 122 yerinden yaralı kalbimi tutarım sımsıkı...
Ruhuma değdiği yeri yakar soluğun
Ve ben yavaş yavaş ölürüm kelebekler gibi.
Aynı dili konuşuruz
Ama bakışların gibi yabancılaşmış tınıları
Görürüm... Görürüm de anlayamam
Belki de...
Bit pazarına düşmüş postmodern tadındaki gerçekler
Hayal derler realiteme
Lağımlara bulaşmış sesleriyle...
Dola şu 12lik korteksi usuma
Yık köprülerini intihar kokulu kelimelerin
Yoksa dökeceğim kolonyayı bir kez daha baştan aşağıya
Gerek yok gayrı
Kör dilenciler gibi çakmak dilenmeye
Acım yeter ateşlenmeye...

(Haziran 2006, Avrupa)