İntihar gibiydi sanki senin yokluğun

İntihar gibiydi senin yokluğun,
Sessiz, derinden, ama ölümcül…
Bir kibritin ateşi kadar küçük
Ama içimi yakacak kadar güçlü.

Bir adım geri, bin acı ileri,
Nefes almak ihanet gibiydi sana.
Sensiz geçen her saniye
Bir idam sehpası kuruyordu bana.

Gözlerin yoktu… karanlığa düştüm,
Sesin yoktu… çığlığım içime sustu.
Gidişin öyle sessizdi ki sevgili,
Sanki hayat önümde diz çöküp yandı.

Yastıklara döktüm saçlarının kokusunu,
Rüyalarıma zincirledim hayalini.
Kalbim kendini sorguya çekti gecelerce,
“Sevmek suçsa, cezam bu muydu?” dedi.

Ben seni yaşamak için sevdim,
Sen beni unutmak için gitmişsin meğer.
Ben ölümle barış imzalarken içimde,
Sen bir başka hayatta gülmüşsün meğer.

Sokak lambaları bile daha sıcak şimdi,
Beni senin yokluğundan daha iyi sarıyor.
Bir köşe başında geçmişe rastlayınca
Kalbim hâlâ adını haykırıyor.

İntihar gibiydi senin yokluğun…
Ama ben ölmedim, sadece eksildim.
Bir yanım seninle gömülü artık,
Bir yanım hâlâ seni bekliyor gizliden

Serhat damar