İntihar gibi Şiiri - Sinan Bayram

Neden yaşayamıyorum ben
sevmeyi hayat bilmişken
ve sevgiyle doluyken
bu zindan kimin böyle
günahım ne bilmiyorum
intihar gibi yaşıyorum
kendimden uzakta
her an uçurum kenarında
her nefesim firar
ölüme akıyor yalnızlığım
bu yalnızlık çok farklı
varlık içinde yokluk gibi
yokluğum ise ölüme ayna
benliğim kör kuyularda
ve benim hiç aynam yok
yalnız acılarda buluyorum kendimi
bu da galiba mutluluğa bir sitem
hücremde hüzünlere vuruluyorum
ve etrafımda kırılmış umutlar var
kendilerini hatırlatıyorlar hep
ben neden yaşayamıyorum
hayatımda neden huzur yok
sanki tutsağım gece içinde
ve her daim bir şafak bekliyorum
hücremde doğacak olan umut diye
ama yok hiç çare yok
ben intihar gibi yaşıyorum
kendi içimde kendi hücremde