Yokluğunda cinnetler geçirdiğim
Sensizliğinde
Ölümlere gidip geldiğim bu kent
Ben dönüyorum bir sevdaya.
Yüreğimin değdiği
Buğulu bir intihar çiçeği .
Bu sevda yüklü bedenim
Elbet tükenir bir gün
Düşer apansız
Soğuk mermer kaplı odalara .
Zulmûn çarkında inatla direnen şairim,
Yüreği yananların dilinde türküyüm
Aşıklara şiirim .
Bu perdeler
Kapanır bir gün üstüme .
Yokluğun du beni mahveden
Beni acıtan
Yüreğimi parçalayan
Yokluğun - gidişindi .
Zaten neyimiz kaldı geriye
Yorgun bir beden
Hasret dolu bir yürek
Acı yüklü bir kalp
Yıllarca yol gözleyen bir çift göz .
Bir gün usulca gideriz
Bu kanlı gecenin zulmû banadır
Bı gün yırtar geceyi giderim .
Ben ölürüm ansızın işte ,
Dünya dönse ki cennette ne yazar
İnsandır yalnız olan
Bin yıl geçse de
Bin yalnızlıktır insan.
Kayıt Tarihi : 25.8.2021 12:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!