İntihar Şiiri - Ali Uzal

Aşkı astılar
titrek çayırlarda,kar altında
vurgun yedi darağacı
elleri dondu celladın
inkarsız gözler dağlandı.
Bir çocuk ağlıyordu rüzgarda
ağlayan oyuncaklardı.

Bakışlar beynin eseri
eller hamurlaştı ovmaktan
sıyrılmıştı sinsi düşünceler
kendi başlangıcına koşmaktan.

Güneye uçuşan saçlar
sarkan dilin ergenliğini
öpülen etli dudağı
sarıp sarmaladı isyankarca
sormadı nedenini.

Kuduran yüreklere aşı
köpüren duygulardı
aşk hastalıksa,ilacı aşktı
gerdeğe giren yaşam
inkar eden
darağacı
ve onu kuran cellattı.