İntihar Şiiri - Ümit Demir

'duyuldu bir boğuk tabanca sesi
beklenmedik ölümün yakıcı nefesi
şakağında soğuk demirin sıcak teması
bu artık oyunun son perdesi'

hey gidi koca dünya be, hey
neydi bu deliliğe sebep olan şey
sabırsız bir el ne de kolay buldu
tuttuğun demir garip sonun oldu
yankılandı odada önce bir ses
kapıldın öfkene diyemedin kes
ne şanssız şahitmiş buna, o an üç kişi
anlamadılar ki öksüz bırakacak fikrini

dur! yapma! demeye ne fırsat
sonsuz ölüme gidilir mi böyle rahat
düşünce yok oldu, düştü tetik, çıktı kurşun
odaya dağılan biraz kan oldu, biraz hüzün
sanki durdu zaman bir koca insan düştü
koridordan gülüp geçen insafsız ölümdü
bir ândı sessizlik kulaklarda yankılandı
sessizlik bir ân, sensizlik sonsuza kadardı
yas artık sevenlerinin feryatlar şaşkın
tatlı hatıralar, giderken ardında bıraktığın