Uykusuz gecenin sesleri sararken beni
Dalgaların fısıltısıydı ıslatan kulağımı
Uzaklardan esti sevişmelerin inlemeleri
Parlak çiğ taneleri okşadı çıplak yanağımı
Kaygan sahil koşup uzaklaştı ayaklarımdan
Mazide kalırdı benim için hep sevişmeler
Martılar çığlıksızdılar artık benim için
Sıkıca tutunabildiğim, gel diyen saran geceler
Yakamozlar mıydı, ay ışığı mı parıldayan?
İçime yansıyıp derindeki ateşi tutuşturan?
İnsanlar artık neden böylesine ıssızlar?
Boşlukla kucaklaştım, denizdi beni çoktan yutan.
Kayıt Tarihi : 22.11.2004 08:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
aydınlık-karanlık ne kadar net çizgiyle ayrılıyor
hayat ve ölüm gibi...
herpsi bir anlık...
terbikler Orhan bey...güzel yazım...
TÜM YORUMLAR (2)