İntihar Şiiri - Mikail Ak

Küçük bir oyundu bizimkisi
Sahnesi küçük ,
Ay ışığında oynanan
Güneş doğunca
Perdesi kapanan
Yıldızlar izlerdi ikimizi
Ay karanlık bedenlerimize ışık olurdu
Hiç olmadığımız kadar biz olurduk
Öyle yalansız öyle gerçek
Kullarının bu sevgisine tahammülü yoktu Tanrının
ağır bastı yalan hayatlar
Dışarda maskeli bir oyun biz zavallı iki figüran
Ve son perde dedi gözlerimiz
Son oyun
İki göçmen kuş gibi kanatlandı kalplerimiz
Önce bedenin uzaklaştı
Sonra sesin
Ve ardından bir bir tükendi senli rüyalarım
Şimdi tek kişilik bir oyundayim
Güneşli bir gökyüzü altında oynanan
Tek perdelik adı ucuz bir intihar olan
İki kelime yankılanır kulaklarda
Ha varmışım ha yokmuşum ...
Ve sefil bir hayat ,sefil bir şekilde biter...
............. . (O ka )