İntihar Şiiri - Selahattin Özmen 2

Bakınca harflerime
Ya da görünce her harfte bedenimi
Hissedince okurken hissettiklerimi
Yoğunlaşınca göz bebeklerinin pınarları
Ve başlarken vicdanının sızlaması
Her sözcükte ölümü koklarken
Ya da hor sözcüğün içinde ölüm seni yoklarken
Duyduğun pişmanlık hisleri
Elindeki kâğıdı yırtmak istemek
Okurken kendini yiyip bitirmek
Nefes aldığını, yaşadığını
Bu şiirde hissedememek
Utanmak; her harfin bakışında
Tiksinmek kendinden, her harfin karşısında
Durma, oku, devam et
Kapatma gözlerini yakınarak
Her santimetrendeki acıyı mı söylüyorsun
Yoksa yeni halin çok mu vahim geldi sana
Keşke görebilseydin o zaman beni
Ciğerlerime solurken tek kurşunluk silahı
Ya da kalem tutan ellerimin titreyişini
Son perdesinde bu riyakâr hayat oyununun
Son saniyelerimdeki dudak hareketleri
Hâlâ usanmadan gurursuzca zikret; huzura
Koşarken alev alev yanan fettan sarayıma
Her yanım senin isminde pekişti
Dur, kafandakileri sil, o nihaî yola başvurmadan
Anlattıklarımı unut ve gülümse arkamdan
Tıpkı bu günden öncekiler gibi soğuk ol hayatta
Bitti bak şiirim, gidiyorum, gözüm hâlâ arkada!