İntihar Şiiri - Ali Bulut

önünden,
üzüntülerimi alıp götüren bir ırmağın aktığı
tahta masalarında hayat bulduğum
kır meyhanesinde oturuyorum...
bugün keyfim yerinde,
cebimde param,
gecem de mehtap var.
üstelik, birde yarış seyrediyorum
delice bir yarış bu,
her şartta ben kaybediyorum.
sol elimle dolduruyor, sağ elimle içiyorum.
sol elim hızlı,
hiç boş bardak bırakmıyor
sağ elimde iyidir,
hemen boşaltıyor.
kadehler boşalıyor, gözyaşlarım da
başım ağırlaşıyor, ellerim yoruluyor;
ama yağma yok,
yarış devam etmeli
iki elimden biri mutlaka kazanmalı.
haydi diyorum sol elim, ha gayret
kristal kadehe, yıllanmış umutlarımı boşalt.
ya sen, güçlü kuvvetli sağ elim
küçücük şu kadehi kaldıramazmısın?
hafifçe kıpırdadı, sol elim
kıpırdar gibi gözlerin.
sonra uzandı şişeye, tuttu.
sende benim ellerimi tutardın,
ne mutluluktu.
doldurdu kadehi çekildi aradan
bravo, diye bir ses geldi ihtiyar geceden.
sıra sağ elimdeydi.
titreyen parmaklarla olacak şeymiydi.
kaldırdı kadehi, bir ateş boşaltmak için kalbime
o an karardı, tersyüz oldu gözlerimde dünya
sonra serildim yere, boylu boyunca.
yarışı sağ elim kaybetmişti.
binbir güçlükle doğruldum
nemli toprağa oturdum
mutluydum.
işte!
işte ödülüm
cebimdeki silah senin sağ elim
haydi,
kavra sıkıca kabzadan
bir ses yankılansın,
biri uykudan uyansın
geceleri kapısını çalayım,
korksun benden
aklımdaki, elimdeki, kanımdaki
tek sevdiğim sendin.
sağ elim işini çabuk bitirdi,
gün doğarken
öldüm.