ellerimle gözlerimi kapatsam direneceğim.
yorgunum senin boynuna kurulup yatacağım.
yokuşun yarısındaki sıralı binaların karanlığındasın, neden?
ben ki ağlayışını ilk kez gördüğümde babamın, gülüyor sandım.
uçaklar düşüyor gökyüzünden.
ve bir uçak tam dibimize düşüyor.
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta