İntihar Şiiri - Çağlar Canbulat

acze ugramış ben
geceler zifiri karanlık hasretinden
zaman ikide bir irdeliyor fikrimi
efkâr çöktükçe çöküyor tıynetime
yalnızlığımın üstüne
acizliğim gölge gibi çöküyor
zaman çıldırmış bir ayrılık
nağmeler içime inceden süzülüyor
kavuşmayı özledim
sensiz gecen kış mevsimlerinde
intihara koşar uzuvlarım
şu başımı döndüren sevdan
yüreğimde maya tutar
beni diri diri yakıp kavuran
sevdan ömrüme ömür katar
intihardır seni sensiz yaşamak
şu dünya yalan gerçek sen
yüzüme gülen tek çehre sen
güneşim ayım yıldızım sen
gözümde iki damla yaş sen
bir bilsen geceler öyle sogukkı
içimi ısıtan varlığın derdime derman aşkın
gözümdeki yaş hayat kaynağım
SAÇLARIN YÜRÜDÜĞÜM YOLLARIM
SEN VE ACZE UĞRAMIŞ BEN
EKMEĞİM AŞIM VE SUYUM
SEVABIM GÜNAHIM DERDİM VE TASAM
KADERİM KEDERİM HÜZNÜM SEVİNCİM
BİR BİLSEN SENSİZLİĞİ
BİR ÖLÜM GİBİ DÜŞER GÖVDEME
SENİN YOKLUĞUN İNTİHARIMDIR
YİNE HER AKŞAM GİBİ
EFKÂR ÇÖKER TIYNETİME
ÖLÜM ACİZLİMİN ÜSTÜNE GÖLGE GİBİ ÇÖKER
İNTİHARDIR BE BENDEKİ
ÇILDIRMIŞ YOKLUĞUN