İntihar Şiiri - Mehmet Altunöz

henüz çok erken
tabanca kılıfında
mermi kolonyada
bıçak kınında kalsın
ıslak donuk boş bakışlar
çivilendiği yerde
titremeler üşüyen ellerimde
göğüs kafesimdeki anılar
müebbette yatsın
yatağım sıcak kalsın
düşlerim hiç uyanmasın
gece karanlık ve sakin kalsın
son bir kez dibini görmeliyim şişenin
damarlarımı zapt etmeli alkol
nikotini son kez doldurmalıyım ciğerlerime
hayır
seni görmemeliyim
ya da sesini duymamalı
adını da anmamalıyım
bir köşede sessizce içip
sonra
derin uykuya girmeliyim

Vasiyetimdir:
ceplerimdeki şiirleri maviyle yakın
tüm defterleri dağ gibi alevle
dağılan kalbimi toplamayın
bana nasıl geldiyse
öyle kalsın
ve ardımda özleyeceğim her şeyi
ilkel bir alkol tadına
ilk defa öper gibi
bir kızı dudaklarından
sahiplendiğim anılarımı
ölmek toprağına serpin
sevdiğimi armayın
annemi asla
dostum yok zaten

Silindi birazdan göğsümü delecek
merminin pası alkolle
temiz ölüm dilerdim hep kendime
ellerim artık üşümüyor
ya da sıcaklığını hisediyorum ruhumun
yama üstüne yama yaptırdım
eskiyen ruhuma
düşen bedenimden çıkacak gürültü
bundan
hoşçakalın
bir garip yalnızlıktı yaşamın anlamı
anlayarak yaşadım sayılmaz
hiç yargılamayın
yaşadım sayılmaz