Bir su damlası bile söndürebilecekken yangınımı,okyanuslar bile yetmiyor artık içimdeki koru söndürmeye
Öylesine büyüyor ki yaktığın ateş,gözyaşlarımı da akıtsam içime sönmüyor işte...
Hüzün denizinin köhne kıyılarında boğdun beni ve ben bunu da sevdim,senden olan herşey gibi
Herşey gibi sevdim seni.!
Herşeyin olmak istedim...
Nafile sevdaların söz dinlemez yaramaz çocuğu oldum.
Fermanı yazdın ve tek cümleyle idam ettin herşeyi..
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta