Bir su damlası bile söndürebilecekken yangınımı,okyanuslar bile yetmiyor artık içimdeki koru söndürmeye
Öylesine büyüyor ki yaktığın ateş,gözyaşlarımı da akıtsam içime sönmüyor işte...
Hüzün denizinin köhne kıyılarında boğdun beni ve ben bunu da sevdim,senden olan herşey gibi
Herşey gibi sevdim seni.!
Herşeyin olmak istedim...
Nafile sevdaların söz dinlemez yaramaz çocuğu oldum.
Fermanı yazdın ve tek cümleyle idam ettin herşeyi..
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta