İnşirahla Çıkmak

Yeni bir kumbara kurdum
Muntazamca istiflenmiş evhamlardan,
Korkular sandığının yanına,
Bekletilmiş yalanlardan doğan
Bir aktarımlı can sıkıntısı.

Yalnızım, kahve katarlarından beri
Ve
Bir kuyuya benzetirim mutluluğu
Kumda yüzerim uykusuzluğumdan,
Evet
Hatırladım o bitimsiz boşluğu
İnşirahla çıktığım o yokuşu.

Dokunmuştum bir kaktüse
Canımı yakmıştı içtiği şarap
Ah o bilinmedik bir serap
İşte, alışkın değilim bu olgunluğa

Çok eskidendi
Ben henüz ölmüştüm
Günahsız bedenim anlattı
İstiflenmiş anıları.

Evet ruhum da oradaydı,
Üstümden almıştı ölümün!
Ölümsüz bıraktıklarını.