Ne ulu çınar ki; hüznü ağırlar
Silince ilhamı gönül hanemde.
İkbale gam döküp hüsn ü uğurlar
Neşeyse buluğa ermez sahnemde.
Huzur hep kilitli,uykular sağır.
Rüyada kabusa uyanmak ağır.
Dua et imdada sükunu çağır.
Nedense ümide yer yok köhnemde.
Maziyi lağvetsem silsem rolümü.
Hafızam tazeler aynı zulümü.
Akıbet vehminde saklar ölümü.
Marifet bu sırr a varmak alemde.
İnşirah iklimi vücuda gelse.
Nefs ile mahkeme sanki tek celse.
Masiva muradım tel tel incelse
İlhama sadakat sürer kalemde
Kayıt Tarihi : 28.9.2011 08:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Osman tuğlu dostuma nazire kabilinden yola çıkan mısralar sonradan şükrü bey kardeşime hediyeye dönüştü.
Enver Özçağlayan
aman Allah'ım aman
aklımı kessen an'la
kesit künttür eşyadan
zuhur etsen Eman'la
daralır madde ve renk
boşalır gök içime doğru
her bir yıldız hanuman
ayna sırrın önünde
sırrın aynası duman
an'da sıkışık zaman
aman Allah'ım aman
@..
Susamış kimsenin doya doya
şerbet içmesi tadında bir şiir..
Selamlarım..
Bedri Tahir Adaklı
gönlünüz deryadır..içinde balık olabilmek ne şeref üstadım..
@..
çok güzel
yüreğinize sağlık efendim
saygılar...
TÜM YORUMLAR (7)