İnşirah Mektupları! Şiiri - Ersin Karaca

Kaçıncı kez döndüm yollardan geri,
Bulamazsam diye çok korkuyorum,
Bırakıp gittiğin o günden beri,
Artık buralarda duramıyorum.

Daha kaç kez bulut toplayacağım,
Issız yağmurlarda ıslanacağım,
Bilemem ki nasıl kurunacağım,
Bakmazsan ateşi yakamıyorum.

Sen yoksan her şeyim, her yenim eski,
Bilemem, senin ki sanki hevesti,
Gönlüme üflediğin nasıl nefesti?
Rüzgarından sağlam kalamıyorum.

Sen benden bir şair çıkaracaksın,
Hasretinle daha, ne yakacaksın,
Anladım bu ömrü sen yıkacaksın,
Senden hiç bir haber alamıyorum.

Hâla ağrıları geçmedi linçin,
Sitemler yükledin üstüne hiçin,
Çektiğim bu çile gözlerin için,
Burada huzurlu olamıyorum.

Çıkarım yükseğe o rüzgarına,
Nefesin esmekte yine bağrıma,
Şu sol yanımda ki akan ağrıma,
Bir ilaç, bir çare bulamıyorum.

Say ki, günleri say, yine bitmiyor,
Sevdiğini bilmek bana yetmiyor,
Yüreğim sadece seni istiyor,
Dostlarımı dahi yaralıyorum.

Bu hicrana sadece, sözlerin yeter,
İnan ki bu halim mecnundan beter,
Hasretin, be her gün meçhule iter,
Sensiz bu kuyudan çıkamıyorum.

Bakışın çaremdi hicranı sardı,
Gözlerinden indi ruhumu sardı,
Yapraklar döküldü, güller sarardı,
Burada bahara dönemiyorum.

Beklemiyor zaman bitmekte mevsim,
Belki de ömürle biter hevesim,
Sessiz bir köşede kalmaz nefesim,
Sensizlik dağını aşamıyorum.

Farkındaysan, şiir dönüp duruyor,
Alıcı kuşlar da, bana sarıyor,
Her yüzde gözlerim seni arıyor,
Sen o musun? Diye soramıyorum.

Güneşim batmakta, yerim yurdumda,
Yokluğun boğmakta, açık ummanda,
Düşkünler gibi de, dibe vurdumda,
Gözlerinden derin, tanımıyorum.

Zorum, gidişindi bu kadar erken,
O beyaz elinle, veda ederken,
Salladığın hayatımdı giderken,
Hâla düşündükçe güceniyorum.

Canparem, tek çarem sende duruyor,
Gözlerin, geceme özlem yolluyor,
Yokluğun ki, her dem fena vuruyor,
İnşirahlarımı sayamıyorum.

Seni göremem diye çok korkuyorum,
Yoksun ki, huzurlu olamıyorum,
Gözlerinden derin, tanımıyorum,
Bir ilaç, bir çare bulamıyorum,
Senden hiç bir haber alamıyorum,
Artık buralarda duramıyorum.