İnşirah Şiiri - İsmail Paşalı

Bir inşirah...
Her çıkmaza düştüğünde...
Vardır elbet bir inşirah....
Gözlerde ağlamaz boşuna...
Yanaklara süzülen yaşlardada vardır...
Bir inşirah....
Siyahtan beyaza dönen saçlarda...
Tane tane dökülen kaşlarda...
Vardır inşirah...
Zaman geçer...
Kimine boşa....
Kimisine can katar
Her bir saati yaşadıkça....
Trenler kalkar garlardan...
Peşinde sıralı vagonlardan...
Hepsinin gittiği yer aynıdırda...
Kimisinde altın...
Kimisinde kömür vardır...
Ateşe atılan kömürden kalan kül...
Yanan altından kalan....
Serveti ömür vardır.....
Aynı toprakta,aynı vatanda doğan...
İki kardeşten biri kanun...
Diğeri firavun.....
Olmaz olmaz işte...
Beş parmağın beşide denk....
Sonunda....
Ruh bedenden ayrılınca....
Biçilen kefenler....
Üzerine atılan kürek kürek topraklar denk....