İnşirah Şiiri - Abdurrahman Kırıkçı

Baharı bekleyen bir bahçe var içimde
Oysa ben güz yolcusuyum
Sessizliğe inat
Toprağı alnımla öpüyorum
Vazgeçtim, yarım kalsın tüm heveslerim
Göğsüme hakikat düğümlüyorum
Ve bir kadim va’di yüklüyorum
Zaman, ağlamanın pençesinde kıvranıyor
Saat, toprağın tohuma küstüğü bir devri çalıyor
Suda kan lekesi
Dünya bütün heveslerini,
Ben, telaşlarını yaşıyorum
İçimde koca bir kahır taşıyorum
Kalbimin daralan sokağından
Gök kubbenin ardına bir yol arıyorum
İnşirah... İnşirah... İnşirah..!

Ocak / 2021
Abdurrahman KIRIKÇI