Înşirah.. Şiiri - Mürsel Okcu

Evvela dağılmalı parçalara yüreğin.
Toprak ayırmadan,
Tüm yeryüzüne rahmet indirmek üzere dolmalı,
Semalarca bir bulut yüküyle.
Her yangına düşmeli bi damlada olsa,
Yanma pahasına..
Ali'ye Zülfikâr olmalı fikrin.
Geceye Şems, Hamuş'a kelam olmalı zikrin.
Anne olup doğurmalı evvela tüm çocukları;
Baba olup doyurmalı..
Eş olup sevmeli.
Öyle ya, eşsin elbet!
Birliğe şirkin mi var..! (?)
Kudüs'te bir vakit ağlamalı taş duvarların kimsesizliğine.
İçmeli Meryem kadehinden İsa aşkına şarap.
Bir vakit iltica etmeli, Miraç la Mihraba,
Görmeli dost yüzünde serap.
Dağılmalı parçalara yüreğin.
Filistin'de yıldız kaydı deyip,
Düşen bombalarda Barış dileyen o çocuk sen değilmisin(?)
Paris'te tuvaldeki resim,
İran'da bir mısra şiir!
Küba'da devrim,
Sen değilmisin, dünyanın orta yerindeki şehir..(?)
Zamana bir yelkovan darbesi vurmuşluğun yok mudur?
Kum saatinde bir kumtanesi değil mi ki varlığın.
Diğerlerinden ayıra bildin mi kendini,
Bir fanustan diğerine dar boğazdan düşerken ağırlığın.
Kerbela'da susamadın mı Hüseyin'ce.
Rumî gibi ağlamadın mı sevince.
Titremedi mi yüreğin alemlerce, Muhammed'i görünce...
Yunus gibi aradın mı bulasın(?)

Dağılmalı parçalara yüreğin.
Öylece bir olmalı herşeyde.
Samanyolu Tennuresi Sufi'nin,
Aşkı ile Semâ döner Ulvi'nin...

{m.okcu}
03.03.2015