İnselim Ben Şiiri - Süleyman Zaman

Varolduğu için evren, varım ben
Öldüğümde, benim için yok evren
Özüdür evrenin her şey; ben ve sen
Kavrıyorum bunları; inselim ben

Varolmadım yoktan; vardım ben tözde
Dünyayı küçümser softa her sözde
Bağıntı yok mudur; baharla güzde
Çözüyorum bunları; inselim ben.

Bağlıdır tinle ten; gör sen gerçeği
Bağımsız sanma; tenden düşünceyi
Hakikat gör dışındaki özdeği
Seziyorum bunları; İnselim ben

Bir değil, sürekli oluştur doğa
Devinir her şeyler kendin olmağa
Dolu boşa; boş yönelir dolmağa
Biliyorum bunları; inselim ben

Yoktur bir başlangıç; bu evren sonsuz
Kozmostan kaos; kaostan doğar kozmos
Küçük büyük; büyüğü oluşturur toz
Biliyorum bunları; inselim ben.

Yoktur boşluk evrende; var plazma
Söyleyince bunu; sen bana kızma
Enerjidir özde tin; tensiz sanma
Yaşıyorum bunları; inselim ben.

Çok evrenli, evrendeyiz bil bunu
Farklı, farklıdır özdeğin konumu
Dönüştü, oluşturdu Zamanımı
Ölüp ve doğuyorum; inselim ben.

02.11.2001