İnsanüstü Değil,İnsanca

Deniz mavisiymiş,
Ya da çam ormanları rengindeymiş,
Sevgililerin gözleri…
Grup vakti gökyüzüymüş dudakları,
Balmış,şerbetmiş özleri…
Her ne hikmetse,insan mı,insanüstü mü,
Hep yaraları öpermiş,
Merhemmiş sözleri…
Tüm mitolojilerdeki,
Tanrıçalar kıskanırmış,
Bir âfet,bir alev parçasıymış bedenleri…
Nice yavukluların kanından,canından,
Etinden,bûsesinden,
Üstünmüş hayalleri…
Ne sahte,ne yapmacık,
Ne gerçek dışıymış bu sevdâlar,
Papatya yüzlüm…
Sen olduğun için,
Sana benzediğin için seviyorum,
Ben seni…
Onlar varsınlar,
Denizlere,ormanlara,
Ve hattâ düşlere sıkıştırsınlar sevgilerini…
Senin ölçün yok…
İnsanüstülüklere değişmem,
İnsanlığını,sevabını.
Suçunu,kabahatini…

08.10.1995