İnsansız Sevişler Şiiri - Müjgan Kızıleniş

hadi git şimdi
hadi kır geç
yıllar sonra taktığın kutsal tacımı
dökülsün incileri,
en sen renkleri
bırak çocuk yüreğimi
kadın sesimi bırak geride
bırak en serseri en deli yerlerimi

korktuğun gecelerde
bir ateş yak kendine
doyur aç olan bedenini
dokun gözünün gördüğü her nesneye
ağlama sakın ruhunun çıplak yerlerine
dokun duygusuz sevişlerle

hadi git şimdi iki ayağının üzerinde
kat kat giyin yeniden tüm elbiselerini
yürü git katıl benzediğin kalabalıklar içine
vurdun kırdın geçtin
bulduğum insan yerlerini
taksan da gözlüklerini
göremezsin
ruhsuz insansız sevişlerini

ne yaparsan yap koparamazsın benden
beni sen eden özneyi
yırtıp yokedemezsin yüreğime dokuduğum
o özgün o bulunmaz kendini
yırtma yapıştırma cümlelerle sevmemiştim ben seni
taşımın üstüne taş koyamazsın artık
git...
açıldığım o denizde bırak beni