İnsansız Alemi Düşlüyorum Şiiri - Fatih ...

Ne geçmişi özlüyorum
Nede geleceğe bakıyorum
Kapkara toprağı isteyip
İnsansız alemi düşlüyorum

Yapayalnız hayat kurup
Baştanbaşa emekleyerek sürüneceğim
Nefesim kısılana kadar
Gelmişime, geçmişime söveceğim

Çok özel dünyamda
Bekleyeceğim sevdamı, sevdiklerimi
Baş tacı yapacağım
Atıkları da çöpe atacağım

Hem sevdaya kanmadım
Hem de hayata doymadım
Doğduğum günden beri
Fani dünyayı sevemedim

Bu bahtım karadır kara
Şu ömrüm haraptır harap
Yediğim lokma haramdır haram
Fatihe her yer zindandır zindan

Tek beklenelim yoksa
Niye yaşıyorum ki
Gelip giden vurduysa
Neye güveneyim ki

Dünya dünya olalı
Dünyaya böyle fatih gelmemiştir
Fatih fatih olalı da
Hiç kimseye benzememiştir

Gurbet gurbet diyorlar
Asıl gurbet nere bilmiyorlar
Antep, maraş diyorum
Kahraman gazi anlıyorlar

Bana ne dünyanızdan
Toz pembe yalanınızdan
Dününüzden, bugününüzden, yarınınızdan
Hatta dostunuzdan, düşmanınızdan

Ben mi dağım
Dağ mı benim
Saç ile sakal ak olmuş
Gönlümdeki yük yüzünden

Kışın yanıp, yazın donuyorum
Çiçek gibi solup
Yaprak yaprak ölüyorum
Hiçbir mevsimi sevmiyorum

Yorgundur yürek yorgun
Övüp övüp bitiremediğiniz
Geçmişe dargındır dargın
Sunduğunuz yarınınız bendenize azgındır azgın

Cennetiniz sizin olsun
İçime odun dolsun
Bide kibrit çaksın
Çayır çayır cehennemde yaksın

Şiir yazsam kahır
Müzik dinlesem sevda, aşk, hasret
Uyursam kabus, uyansam bomboş
Uzaktan gören sanır hayatım hoş

Çırılçıplak soyunmuş intiharımı
İmtihanla örtmeye çalışılıyor
Silah olmuş isyanımı
Neden sıktığımı anlamak istenmiyor

Okyanusu aşıp denizde boğuldum
Dağı yıkıp kayada kırıldım
Kurşundan sıyırıp rüzgarda savruldum
Şeytanı yenip meleklere yenildim

Ayyaşta oldum, namazda kıldım
Aşıkta oldum, nefrette ettim
Yardımda ettim, yardımda gördüm
Hayatı dolu dolu yaşadım

Günah benimse kime ne
Sevda gönlümünse size ne
Kalemimden, kalbimden, kabrimden, yaşadıklarımdan
Ona, buna, şuna, sana ne

Sizin sevdanızı istiyorum
Sevişmelerinize, yediklerinize, içtiklerinize
Sıçtıklarınıza, gezmelerinize özeniyorum
Var mı daha ötesi

Ne yangınlar gördüm
Ama kül olmadım
Sadece yaktıkça yaktı
Gök bulut oldu sönmedim

Herkes adam, insan oldu
Bir ben olmadım
Hepsi herkesi çok sevdi
Taş kalbim sevmedi

Yazdıklarımı şiir sanılıyorsa
Şiirimin canı cehenneme
Defterime mürekkep akmıyor
Yüreğim kan ağlıyor.