İnsansın sen Şiiri - Ekrem Nalbantlı

Alemsin hem Âdem’sin can içinde cansın sen
Ervah-ı ansın kemalat-ı kalb-i lisansın sen

Görüp zahirin aldanma ten’i can mı sandın
Can-u libasın Hakk’tan bil hazreti insansın sen

Duyarsın nutk-u suretten çeşit türlü sesler
Sanma ki budur esrar, esrar-ı nutk-u hansın sen

Söylesen söylemesen deruni ah-u figanın
Gönül kafesinde kalmış bülbül-ü ziyansın sen

Ziya’nı fakr-u ganimet eyle agâh olasın
Ki o zaman bil kemâlât-ı bi-ziyansın sen

İlimden ayna gelmiş ise her kime hakâik
Hakikat ilmine müştak neşv-i ummansın sen

Her kimin gönlüne de düşerse ilimden pay
Pay-ı zay etme zerger-i zer zi-nişansın sen

Bir ayn’ı alemsin bilsen ne çıkar bilmesen ne
Bilmekle bildiğin ancak an içinde ansın sen

Mezahiri görüp sanma ki yok başka alem
Alem-i makberde gezer bir mevt-ü cansın sen

Bu hale irmek için nicedir buldular bir an
İmkanı heba etme an içinde bul cansın sen

Can-u libası ten içinde bulurlar isede an
Bil alem-i mahbeste hicran-ı hüzn-ü hânsın sen

Hicrana düşene bil yorulmak yok bu halde
Halini kâl eyle, muallem-i dil sühansın sen

Aleme faş etsen halini görünmez yine de
Yine bil Hakk’a ayan aleme nihansın sen.

yanikkerem