İnsansın,
güzel can sen insan.
Kendini devler aynasında,
vazgeçilmez sanan…
Devede kulak bile değilsin.
Bir günlük ömrü olan bir kelebek,
ya da, dalından koparılmış bir çiçek…
Canın çok tatlı,
işin kötüsü de bu ya,
durmadan yürüyorsun
yok olmaya…
Sen istemesen de,
bitecek yolun,
gelecek mutlak sonun,
bağlanacak elin kolun…
İşte o an de ki:
“ bir rüzgardım
ESTİM,
bir buluttum
GEÇTİM,
Bir nefestim alınıp verildim.
Şimdi bittim
tükendim…
Oldum bir angarya
şu güzelim dünyaya.
Sanma ki soracaklar,
gelip alacaklar kalanlarımı
canla, başla…”
Bu yolculuğun sonu,
toprak diye düşünme.
Yeşereceksin yine,
güvereceksin.
Seviniverme hemen,
senlik-benlik bitti,
bıraktın onların hepsini.
Bilmiyorsun, tanımıyorsun artık
ayrıldığın hücrelerini…
Kayıt Tarihi : 1.12.2014 13:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaşlanmayı benimsemeye başladım diyorum kendi kendime. Benimle bir, her şeyin değeri kayboluyor yavaş yavaş. " Var mı bunun sırrına ulaşan? " diye sorup öğrenmek istedim.
sade bir dil, akıcı bir anlatım, vurgular yerli yerinde vurgulanan yürekten seslenişiydi....
başarınız daim... kaleminiz tükenmez olsun....
selam saygı şiire ve şairedir....
İşte o an de ki:
“ bir rüzgardım
ESTİM,
bir buluttum
GEÇTİM,
Bir nefestim alınıp verildim.
Şimdi bittim
tükendim…
değer mi kötülük yapmaya bu dünyada ,
saygı ve sevgi ile mutlu olmak varken.
maalesef bu gerçekleri anladığımızda iş işten geçmiş oluyor.
yüreğinize sağlık üstadım.
TÜM YORUMLAR (12)