…Eski Konak’tan Yeni Bina’ya Nasihat…
Hey gidi dünya hey…
Yıllar da ne çabuk geçiyor,
hissettirmeden su misali…
Sanki dünmüş gibi…
Sahibim buraların hatırı sayılır eşrafındandı,
huzur içinde yatsın…
Eh! ...yaşlandık artık,
Böyle giderse, benim de yıkılma vaktim,çok yakındır…
Zaten belim bükülmüş büküleceği kadar…
Dün basamaklarımdan biri daha kırıldı…
Günden güne daha da yıpranıyor, engel de olamıyorum çöküyorum…
Şuna bak şuna nasılda şımarıyor,
Hani derler ya “küçükler saygısız olur,büyüğünü geçer” diye…
Buda öyle işte…
Evlat...
Şöyle bir yaklaş da beni bir dinle…
Bir şeyler öğren hiç değilse…
Senin o kurulduğun yerde çok daha güzel ve heybetli bir konak vardı…
Nelere şahit olmamıştı ki o konağın kerpiçten olan duvarları…
Konaktan mı? yoksa içinde yaşayanlarından mı?
Daha bir çocuksu olurdu evin küçüklerinin şen kahkaları…
Görüyorum ki boylu poslusun…
Dilerim ki bu dünya, sana daim olsun…
Yalnız unutma…
İnsanoğluna güven olmaz…
Tarih nedir bilmez…
Eskiye hürmet nedir bilmez…
Kendini şimdiden hazırla,
Gün gelir devran döner senin bu kurulduğun yere
başka binalar türer…
Senin burada olup olmadığını
Tarih bile inkar eder…
31/06/1997
Kastamonu
Not: Fotoğraftaki eski ev bir Zile evidir...
Ali Orhan GünaydınKayıt Tarihi : 24.2.2006 23:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
96-97 yılları Kastamonuda öğrenciyim ve bir gün ara sokaklarda yürürken bir şeyi farkediyorumve o an beni çok etkiliyor, bir bina inşa ediliyor şekilsizce ve hemen yanınada arayaa sıkışmış kaderini bekleyen bir konak görüyorum ve eski binanın yeniye nasihatı canlanıyor bir anda belleğimde...
TÜM YORUMLAR (1)