İnsanoğlu doğaya armağan bir varlık
Doğa cömert davranıyor konuğuna
Ovasıyla, dağıyla, güneşiyle, suyuyla
Sev beni, say beni diyor kendince
Bazen eserek efil efil, bazen gürleyerek
Bazen ağlayarak, yağan yağmurla!
Çok bencil olma, fani olduğunu bil
Sadece benim baki olduğumu unutma
Ne denli hızlı koşsan da tutamazsın beni
Yolun sonuna yaklaşıyorsun yavaş yavaş
Ömrün bitince yine döneceksin sineme
Ve yine ben örteceğim üstünü senin!
Yalnız değilsin üzerimde yaşayan
Hayvan, bitki, insan bütün canlılar
Mantıklı beslenin güzelliklerimden
Oburluk etmeyin, hepinize de yeterim
Azalsın bütün acılarınız paylaştıkça
Çoğalsın mutluluklarınız var oldukça!
Yakup YURT
Brüksel - 14.09.1999
Kayıt Tarihi : 17.10.2002 09:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!