İnsanoğlu Şeytan İken Şiiri - Zeki Günay

Bülbül dağda figan olur,
Gül üstünde kar var iken.
Dağlar ovalar yol olur,
Üste gezen insan iken.

Akıl ermez hiçbir sırra,
Musa Hızır yolda iken.
Nedir hikmetteki mana,
İnsan şeytan yolda iken.

Yalan bir zehir gibidir,
Zehri kalpte gezer iken.
Kul, kul olmaz Rabbine,
Şeytanla dost yoldaş iken.

Bak değirmen döner boşa,
Ekinde tane yok iken.
İnsanoğlu niye şaşar,
Beyin akıl yok iken.

Kolay hep kolay geliyor,
Zorluklar bizde zor iken.
Zor günde anarız Rabbi,
Kolay günde şeytan iken.

Hepimiz Allah deriz de,
Namaz niyazlar yok iken.
Bu mudur Allah’a sevgi,
Nimete şükretmez iken.

Kıyamet elbet kopacak,
Güneş tersten doğar iken.
Cehennem yakacak bizi,
Sadık kul cennette iken.

Neden dünyalık toplarsın,
Ölen insan dönmez iken.
Çeki düzen ver kendine,
Ebedi hayat var iken.

Meşhur olmak neye yarar,
Ahiret zararda iken.
Bak dünyaya her şey yalan,
Esas gerçek Allah iken.

Yalan fitne bizlere dost,
Ahlak Kuran uzak iken.
Şeytana ne gerek var ki?
İnsanoğlu şeytan iken.

İşte geldik gidiyoruz,
Koca dünya yalan iken.
Her tarafta mezar taşı,
Ölenlerden ses yok iken.

Ey Süleyman doğrul dedi,
Uçan halı eğri iken.
Bülbül öyle sevmiş gülü,
Gül etrafı diken iken.

Anla şeytan hilesini,
Vakit’in hala var iken.
Kır şeytanın zincirini,
Senin imanın tam iken.

Ozan Zeki söyler sözü,
Sözde sükût altın iken.
Aldanma fani dünyaya,
Cennet seni ister iken.

OZAN ŞAİR: ZEKİ GÜNAY
15.10.2018