İnsanoğlu Sen Bu Kadarsın

Ey insanlık bu sözlerim sana
Benden hayır gelmez daha
Bir kibir bir riya havasında
Sesleniyorum ben sana

Ne nahiflik ne de kibarlık değil hakkın
Tezek gibi laf gömmek lazım ağzın
Değişim değil asla dönmek gerek
Doğası kötüdür hatırla cümle insanın

Kiminiz güzelim der kiminiz makam sahibi
Kiminiz param var der kiminiz serseri
Ey bir elma çekirdeği kadar olamayan sen
Meydan okuyorum gel karşıma
Yapabileceksen sen

Bunca vakit yumuşak geldik nahif izledik
İnsandır o kırmamak gerek dedik
Güzel sözler güzel eylemler eyledik
Madem öyle bundan sonra bulamayacaksın kaçacak delik

Hiç sorma sebebi yoktur özeli bu sözlerin
Baktık ki layık değil kimse ne şiirimin ne sözlerimin
Şimdi vakit milat vaktidir
Sözümle ezeceğim bir tepsiyi görürsem bir dilim

Sevda yok aşk yok hepsi sadece ruhaniyet
Olsa bile gerçek değmez bunca hasret
Sen değmezsin sözde insanoğlu
Dön doğana sen pislik üreten sade et

Ben, ben işte Vahdet’im Vahdet
Ağlayana da ağlatana da yoktur merhamet
Sen istediğine inan ey melamet
Kainatın bütün enerjisi toplansın başına aksın lanet
Hüzünle kal, mutluluğu hak etmiyorsun şayet…