İnsanoğlu muyum Şiiri - Necmi Dayan

Depremden sonra gelenlerden gidenlerden arkadaşlardan dikkatimi çekti farkında olmadan benim bile " bu gün hava ne kadar soğuk" cümlesi dilimizden dökülmedi.

İçimizde bir yerler eksilmeye zaman geçtikçe de çoğalmaya başladı. Artık gizli saklı ağlamasını da öğrenmeye başladık. Güya ailenin reisiyim. Olmadığımı anladım. Evdekilerin gözakları kızarık göz torbaları nemli. Bense bahanem hazır. Oturun ben kahvemi yaparım ayağıyla mutfaktayım.
Sümüğüm akar. Şıpır şıpır damlalar tekrar geri çekilir vs. Sonra derin nefes al ver durumları ve o çocuklar çıkarıldıkça enkazlardan baba oluşum gerçeği alnıma şamarını indirir. Bu kez de enkazlarda bekleşen tüm anneler babalar dedeler nineler delikanlılar varken ben ne diye gecenin bir yarısı herkes uykudayken giderim en dipteki odaya? Vanaları kapanmış petek ve tek battaniye. Don atlet uyursam mı rahatlasam mı sabah mı olsa yoksa böyle dalsam mı?