İnsanoğlu İnsana Şiir Şiiri - Dinmez Er

İnsanoğlu İnsana Şiir

Şansızlık budur işte,
Yeni bir şiire başlarken,
Zor soruya cevap vermek,
Kader dediğimizi kim yazmış?
Hangi güç,
Böyle bir güç var mı?
İrdelemek.

Serpinti, damla, yağmur, çise,
Bizi sırılsıklam ıslatan neydi,
Bir bilen, yaşayan, adı sanı meçhul,
Ne sen Mahsuni’sin, ne de hâşa ben,
Enelhak, hepimiz candan, canandan olma,
Varlığı kendinde saklı,
Yokluğu da aynı minvalde olan,
İnsanoğlu insanız!
Öyle kolay olmamalı insanım demek,
Doğan her canlıya kucak açmak,
Renklerini yadsımak, çoğaltmak,
Ormanı, gölü, akarsuları, denizi,
Korumak, temiz tutmak,
Nelere sahip olduysa insanlık,
Dünden bugüne ulaştıran, yarınları sunan,
İnsanlığa selam durmalı insan!

Faniler unutkan, unutmamalılar,
Zamanlar önce; ırmaklarımızı,
Tüm maviliklerimizi, yeşillerimizi,
Çalmışlar, kıymışlardı acımadan,
Gökyüzüyle, güneşle ayla, yıldızlarla,
Aramıza nifak sokmuşlar çelişmiştik yok yere,
Kimdi onlar?
Kendilerini yarı Tanrı sayanlar, kâhin sananlar!
Geçmiş bin yıllarım muktedirleri,
Günün muhterisleri, iktidarlar!
Son bulmalı buyurganların saltanatı!

Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 2021. 11. 08 /