İnsanoğlu Şiiri - Yaşar Yaramış

Camiler bom boş,
Meyhanelerse dolu.
Gittikçe tenhalaşıyor
Sanki Hakk'ın yolu.

Kalpler taşlaşmış,
Gözler kör.
Kulaklar sağır,
Gün be gün
Batıyor,ağır ağır
Zavallı insanoğlu.

Kimse kimseyi
Görmüyor,duymuyor
Bir garip haller yaşıyor,
Hali harap,hali perişan
Özgürlük deyip habire
Hayvanlaşıyor.
Olsun istemiyor bir karışan,
Çaresiz şu zavallı insanoğlu.

Oysa cehennemlerde
Yanacak cayır cayır.
Elle tutulacak,
Gözle görülecek,
Hiç bir yanı kalmamış.
Ateş bacayı sarmış.
O diyor hâlâ, nolacakmış.
Kıble olur mu hiç,
İnsana,İblisin yolu?

Ne olur! kendine gel.
Ne olur! aklını başına topla.
Batılı bırak,Hakk'a yönel.
Kûrân'a,sünnete bak.
Ey insanoğlu!

Sen ki,yaratılanların
En yücesi,en şereflisi.
Karşında dururken
Kâinatın efendisi.
Sen,nasıl seversin!
Ezeli düşmanın İblisi.

Günahlarının bağışlanması için
Gece gündüz,aç ellerini.
Ey insanoğlu! yalvar yakar,
Allaha dua et.
O, en büyük,yüceler yücesi.
Bağışlayan ve esirgeyendir.
Af dileyen Kullarına,
Her zaman eder merhamet.