İnsanoğlu Şiiri - Meral Demir

Ben bir insan oğluydum
hisleri,düşünceleri,sevinçleri olan...
Ben bir insan oğluydum
üzüntüleri, hüznü, acıyı duyan...
Ben bir insan oğluydum
değme umutlara yan gözle bakan...
Ben bir insan oğluydum
herşeyin, benim bildiğim doğrulardan olduğunu sanan...
Ben bir insan oğluydum
yanlışların eşiğindeki dönümleri yaşayan...
Ve hayatı sadece üç nefesten ibaret olan...

Vardım, yaşadım, yine varım...
Ama mezar taşında adım...
Toprağın soğukluğunu hücrelerimde duyarken
bazen bıktığımı sandığım hayatın güzelliklerini aradım...
Bitmeyecek bir karanlığın içindeyken
sancılarını duyduğum geleceğin umutlarını aradım
Öğrenmeye çalıştığım hayatın acemiliklerini aradım.
Olsun, çare yok burada da iyi rahatım.

Ama sanmayın ki yokum, silindi adım! ...
Ben değiştirmeye uğraştığım hayatın gerçeklerinde varım.
Ben iz bırakabildiğin tarihin sayfalarında varım.
Ben davranışlarını harmanladığım yavrularımda varım.
Ben sevenlerimin muhabbetlerinde,
sayfaları sararmış albümlerde varım.
Ben Ayşe'de, Ali'de, Nuran'da, Nedim' de varım.
Herhangi bir okulun sıralarındaki çizgilerde varım.
En ücra köşelerindeki parmak izlerinde varım.
Ya hademe odasındaki çay bardağının kırık yerinde
ya laboratuardaki haritanın sonradan yapılmış ipinde varım.
Bir öğretmen olarak ayaktaydım
bir................ olarak topraktayım.
Korktuğumu mu sanıyorsunuz?
Yoooo, o öncedendi, yanılıyorsunuz...
İçimdeki, uzak bir yolculuğa giderken
geride kalanlara duyulan hislerden farksız....

Yaaaa insanoğlu...
Sen de varsın, yarın buradasın
Sevmeyi öğren, sevmeyi öğret, sevgiyi yaşa...
İşte ancak o zaman yaşarsın...