İnsanoğlu... Şiiri - Sevnur Şaylan

Gözlerinin içi solmuş...
Yaşamak mı sana ağır geldi?
Hayatı mı yitirdin içindeki,
Hayat mı yitirdi seni,
O çok sevdiğin hani...
Hani hep bırakmayacak sandığın seni? ...
Gamzelerin kaybolmuş yüzündeki çizgilerde,
Bir küskünlük saklı sanki sende birşeylere,
Tutmadı mı hayat,sana verdiğini sandığın sözleri,
Diğer yüzünü mü gösterdi sana,
Hani hiç görmediğin,
Hani hiç inanmadığın...
Gözlerinin içi solmuş,
Hiçbir renk değil o solanlar,
Yağmurlu bir sonbaharda deniz rengi mi?
Yoksa tüm sıcaklığını yitirmiş bir kül rengi mi? ...
Yitirmişsin birşeyleri belli ki ardında,
Yıllar çalmış tüm umutlarını belli ki,
Kalıcı olmadığını anladın mı şimdi,
Gücün mü kalmadı her zorluğa,
Susuyorsun...
Eksilmiş birşeyler bedeninde,
Erimiş,tüketilmişsin de...
Beden eridikçe birikmiş yılların ağırlığı kalbinde,
Zor geliyor taşımak artık belli sana...
İçinde saklı kalmış bir çocuk vardı,
Hayata inat,tüm dünya oyuncağındı,
Oyuncağı olmuşsun artık dünyanın,
Kahrını çekmek zor mu geliyor artık?
Canını mı yaktı yıllar bilmem ki artık...
İnsanoğlu! ...
Aldırma...
Kim kalıcı ki buralarda,
Görmedin mi güneşi bile batırıyor bu dünya...
Aldırma...
Ört bütün kahrını dünyanın,bir gece gibi...
Aldırma sen...
Aldırma...